زندگینامه سیدابوطالب موسوی دشتکی

                      (استاد،شاعر و معلم قرآن و اخلاق)

      آسید ابوطالب موسوی دشتکی، استاد علوم دینی،شاعر،خوشنویس و معلم قرآن، و از بزرگان دشتک در سال 1281 هجری شمسی در روستای دشتک بختیاری در خانواده ای مذهبی که از سلسله شریف سادات بودند، دیده به جهان گشود. این خاندان از بزرگان مورد اعتماد مردم بوده و به شغل کشاورزی اشتغال داشتند. پدر وی «سید رحیم» از سادات سلیم النفس و زحمت کش روستا بود و  نسبت به تربیت فرزندان اهتمام داشت.

   سید ابوطالب در کودکی به مکتبخانه دشتک رفت و خواندن و نوشتن را آموخت و قرآن و تعالیم دینی را به خوبی فرا گرفت. او در جوانی نیز سعی و تلاش فراوان داشت تا با مطالعه در متون دینی و کسب معرفت به سرچشمه های معارف اسلامی دست یابد. بنابراین در این زمینه تسلط کافی یافت و مرجع و ملجاء مردم در امور دینی و شرعی گردید. خانه وی سالیان طولانی محل مراجعات مردم برای رفع مشکلات و نیازهای مذهبی آنان بود. او یک عمر امورات شرعی مردم منطقه دشتک، از جمله عقد و ازدواج، نمازهای جماعت، مراسم تدفین و عزاداری و کارهایی از این قبیل را همواره متواضعانه و بی ادعا انجام می داد و در خانه ی او به روی همه ی مردم باز بود.

   بزرگان روستا از سخت کوشی و زحمات او حکایت ها نقل می کنند و اینکه در عبادت و ریاضت و پاکی نفس بسیار می کوشید. در احوالات وی نقل می کنند که در روزهای سخت و گرمای سوزان تابستان در حالیکه روزه دار بود، از صبحگاهان تا شامگاه به کارهای سخت کشاورزی مشغول می شد و در عین حال با خوشرویی به امورات مردم هم رسیدگی می نمود. در تقوی، اخلاق و تواضع سرآمد بود. و کسی را از خود نمی رنجاند. حتی در ایام کهولت سن نیز همواره با صمیمیت و خوشرویی به امورات مذهبی و شرعی مردم مشغول می شد و با همگان برخورد شایسته و نیکویی داشت

   وی علاوه بر اینکه استادی متقی و پرهیزگار بود، در شعر و ادب نیز دستی توانا داشت و اشعار فراوانی سرود که متاسفانه بخش اعظم آنها که به دیگران سپرده بود، مفقود شده است. امیدواریم بخش باقیمانده اشعار وی منتشر گردد. او همچنین خط زیبایی داشت و آیات قرآن، احادیث و اشعار مذهبی را به زیبایی می نگاشت. و در هر محفل و مجلسی با بیان شیرین و رسا به ارشاد مردم می پرداخت. از این رو مورد وثوق مردم بود و همواره حرف او را با جان و دل گوش می دادند. او حافظ قرآن و معلم بزرگ قرآن بود. در ایام عزاداری سید الشهدا (ع) نیز با صدای حزین و زیبایی در مسجد نوحه خوانی می کرد و به ذکر مصبیبت و مناقب اهل بیت (علیهم اسلام) می پرداخت. سید ابوطالب از مکتبداران قدیمی دشتک بود و بسیاری از بزرگان دشتک در محضر وی درس خوانده و کسب فیض نموده بودند.

    سرانجام سید ابوطالب موسوی در چهارم آذر ماه سال 1374 در حالیکه بیش از 90 سال از عمر پربرکت وی سپری شده بود در زادگاه خود،دشتک دار فانی را وداع گفت و در جوار رحمت حق آرام گرفت. دل سپردن به معارف الهی و انس با قرآن، فروغی در روح و جان انسانهای خودساخته پدید می آورد که آنها را با جاودانگی پیوند می دهد . نور درخشانی که با رفتن آنها خاموش نمی گردد.

هرگز نمیردآنکه دلش زنده شدبه عشق

ثبــت است  بر جریـده ی عالـم دوام ما

رضابهرامی ـ  1379

نمونه هایی از اشعار سید ابوطالب موسوی

بعـد  بسم الله  الرحمن  الرحیم        کوسمیع است وبصیر است وعلیم

بعـد   ذکــر   مصطفـی   مرتضی        آن  رسـول لله   و   آن   شیـر  خدا

نعت آن دخت نبی  گویم  ز جان        با   دوازده    پیشــوای   شیعیــان

زان سپس از شادی آیم سوی تو       خوش شوم چون بنگرم بر روی تو

* * *